حرفهای دل تنهای من

رویاهایم را امشب میگذارم پشت در

بیچاره رفتگر ،چه بار سنگینی دارد امشب

^{حکایت من حکایت کسی است}

^{که عاشق دریا بود اما قایقی نداشت}

^{دلباخته سفر بود اما همسفر نداشت}

^{حکایت من حکایت کسی است که}

^{زخم داشت و ننالید}

^{رفاقت کرد و رفیقی ندید}

^{مثل پرنده ای که دلش هوای آسمان داشت}

^{اما دربند صیاد بود}

تو با من خنده هایت مال مردم  نــگاه آشنایت مال مــــردم

هوس هایت در آغوش رقیبان   غمت با من وفایت مال مردم

به نسل های بعد بگویید ...

که نسل ما نه سر پیاز بود نه ته پیاز ...

نسل ما خود پیاز بود ...

که هر که ما رو دید گریه کرد

گاهی دلت میخواد همه بغضهات از توی نگاهت خونده بشن...

میدونی که جسارت گفتن کلمه ها رو نداری...

اما یه نگاه گنگ تحویل میگیری یا جمله ای مثل: چیزی شده؟؟!!!

اونجاست که بغضت رو با لیوان سکوت سر میکشی و با لبخندی سرد میگی: نه،هیچی ...

گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم

و باختن ها

وصدای شکستن را

... نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم

وکدام خواهش را نشنیدم

وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگــــــــــــــــم

گاهی دلم می خواهد خودم را بغل کنم!

ببرم بخوابانمش!

لحاف را بکشم رویش!

دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!

حتی برایش لالایی بخوانم،

وسط گریه هایش بگویم:

غصه نخور خودم جان!

درست می شود!درست می شود!

اگر هم نشد به جهنم...

تمام می شود...

بالاخره تمام می شود...!!!